Anna Piliszewska (urodzona 1966 roku w Krakowie).Mieszka w Wieliczce. Pisarka, poetka, kulturoznawca. Absolwentka Akademii Ignatianum w Krakowie. Współredaktorka i współautorka monografii naukowej pt. Zwierzę – człowiek – Bóg ( WAM, Kraków 2017). Stypendystka Sapere Auso, stypendium przyznanego jej za szczególne osiągnięcia artystyczne w roku 2012.
Interesuje się filozofią, literaturą, historią starożytną, malarstwem oraz muzyką klasyczną. Ceni nad wyraz poezję Bolesława Leśmiana. Ponadto jest miłośniczką zwierząt i wielkim przyjacielem przyrody. Kocha koty — jest posiadaczką trzech domowych dachowców.
Jest autorką następujących książek poetyckich: Perszerony jesienne, MDK Wieliczka ( 2005), Prywatna korespondencja, Liberum Arbitrium ( 2005), Dziejba człowiecza, WOAK w Białymstoku (2010), Południe o barwie marengo , TAWA( 2012), Gdy zamszowieje ligustr, Miejska i Powiatowa Biblioteka im. ST. Żeromskiego w Będzinie (2015), Z popiołu i pneumy, Miniatura (2016).
A oto wiersz otwierający zgłoszony tom “Tibi et igni “
deszczowy koń
to delikatny obraz — prawie szkic szarą kredką:
zdaje się półrealny.
izba na skraju rzęsy drży jak półżywy
owad, którym wiatr długo targał:
z okna kuchni widoczne
żuraw, stajnie i szopy — pokryte papą dachy
parujące po deszczu, dalej mokre
pastwisko: za metalowym drutem
miękką, wilgotną trawę szczypią żółtawe zęby. koń
jak dymne widziadło.
tymczasem chmurnym niebem płyną
czarne delfiny
cienia — ciemna płetwa przecina
gęstą falę obłoku i widać, prawie widać
jak katamaran zmierzchu
zacumował za wsią…