Ewa Jarocka – absolwentka SL-A przy UJ. Finalistka konkursu na opowiadanie XI Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania i laureatka II Konkursu im. T. Karpowicza. Autorka książek poetyckich: „nie ma dobrych ludzi” (Wrocław, 2016) i „Dno cekina” (Wrocław, 2017) oraz „cienie piszczących psów”(Łódź, 2020). Za pierwsze dwa tomy nominowana do wrocławskiej nagrody kulturalnej Gazety Wyborczej wARTo 2017 i 2018, za debiut nagrodzona na XIII Festiwalu Złoty Środek Poezji w Kutnie. W kwietniu 2019 w Wydawnictwie Oficynka ukazała się jej mikropowieść “Nie zostawia się dziecka w niebie”. Laureatka IV Konkurs im. M. Słomczyńskiego, w 2020 roku w “Serii Studium Literacko-Artystycznego UJ” Księgarni Akademickiej ukazała się jej mikropowieść “Dresik”. W 2021 w Wydawnictwie papierwdole-Katalog Press ukaże się jej powieść “Skończyło się na całowaniu”.

Poniżej wiersz ze złożonego na konkurs tomu:

moje policzki ślinią się wszystkim

przypominają ślimaki, nie ślinianki.
od środka mogłyby przypominać ślinianki,
ale licho wie, gdzie je mam, czy nie mam ich
na niższym odcinku układu pokarmowego.
ślimaki kleją się do ciebie jak do liścia
sałaty. gdyby babcia tu była, posypałaby je solą
albo kazała mi odwrócić głowę, jak wtedy,
gdy na filmie dwoje ludzi całowało się w usta.
oni wkładali sobie do ust języki, jakby tam
szukali mniej gorszącej się babci? babci,
która już zawsze będzie kojarzyła mi się
z policzkami od zewnątrz.